Dat klopt, ik heb het over ZEERSTE koliek.
Niet de ‘Oh, mijn baby is ’s avonds een paar uurtjes kribbig’ of zelfs de ‘Mijn baby heeft vannacht een uur lang gegild’.
Ik heb het over de baby die altijd schreeuwt en kribbig is als hij geen borstvoeding krijgt. Die wakker blijft tot hij midden in een schreeuw in slaap valt.
Op die ouders…
Op de vader die twee uur lang in tranen door het huis loopt terwijl zijn baby schreeuwt, de mentale kwelling van hulpeloosheid doorstaan voor zowel zijn vrouw als zijn pasgeboren kind.
Op de moeder die glimlacht en lacht, terwijl zij in barensnood huilt en niet boven het geschreeuw van haar baby uit kan komen.
Aan de ouders die inderdaad minder dan 3 uur per nacht slapen en nooit zonder een kind in hun armen.
Voor de persoon met spierpijn die alleen wordt begrepen door diegenen die een baby 3 uur achter elkaar in de badkamer hebben vastgehouden zonder een spier te kunnen bewegen, opdat het kind van wie je houdt niet wakker zou worden en de weinige slaap zou verliezen die het zo hard nodig heeft. Voor de moeder wier ogen uitpuilen als ze naar de wallen onder de ogen van haar baby staart, die ze niet dicht kan krijgen, hoe hard ze ook probeert.
Aan de ouders die luisteren naar ontelbare goedbedoelde maar onwetende adviezen van ouders die de situatie niet echt begrijpen, ook al denken zij van wel.
Elk idee uitproberen voor het geval het een wondermiddel zou zijn. Op de gevoelens van mislukking die je ziel verscheuren als je partner weer gaat werken en je vrienden en familie moet bellen om hem een paar uur vast te houden, zodat je je kind niet per ongeluk laat vallen.
Aan de verwarring die je voelt bij elk “slaap”-artikel dat je leest over het slaperig neerleggen van je baby, of dat het de bedoeling is dat ze maar een uurtje per keer wakker zijn.
Op de paniek die je doormaakt als je weet dat je overleven afhangt van een verzameling wankele krukken die elk moment onder je vandaan kunnen worden geschopt.
Tot het schuldgevoel dat je voelt als je de kerk weer mist maar niet kunt gaan omdat je niet genoeg slaap hebt gehad om veilig te komen. En dan het immense schuldgevoel dat je voelt als je gaat en het komt goed zodat je het gevoel hebt dat je alleen maar smoesjes verzon.
Voor de vader die er kapot van is dat hij geen borstvoeding kan geven om de moeder een pauze te geven.
En voor de baby die het toch probeert.
Voor de moeder wiens lichaam niet kan genezen omdat de voortdurende cluster-voeding van het kind je hormonen uit balans brengt.
Voor de moeder die flauwvalt als ze haar kind wiegt en niet zeker weet of ze de post kan gaan halen.
Aan de moeder die zich door het eliminatiedieet worstelt en die al weken geen slok cafeïne heeft genomen omdat ze het gevoel heeft dat ze borstvoeding moet geven, omdat dat het enige is dat haar baby consequent kan weerhouden van schreeuwen.
Naar de 3 uur durende ritten naar de winkel voor elk baby middeltje dat beweert koliek te helpen. naar het uitgebreide onderzoek naar de veiligheid van die producten. Tot het uur nadat u uw baby voor het eerst gripewater hebt gegeven, na het lezen van de waarschuwingsetiketten, terwijl u wacht tot uw kind een extreme allergische reactie vertoont.
Om eindelijk je toevlucht te nemen tot co-sleeping, ook al had je gezworen dat nooit te doen. Om wakker te liggen met je baby op je borst smekend tot God om hem te laten leven ondanks co-sleeping.
Om wakker te blijven en te luisteren naar de ademhaling van je kind. Drie keer hun neus en mond controleren voor de duizendste keer.
Op die vreemde nacht dat je baby om 9 of 11 uur slaapt en jij niet kunt slapen omdat je schema van 4 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s ochtends loopt, en je je dus afvraagt of je de enige kans op slaap die je die nacht had, aan het verkwanselen bent.
Voor de moeder die het kantoor van de kinderarts verlaat met een schuld van 105 dollar en een gebroken hart, terwijl de dokter dingen voorstelt die nooit zullen werken, niet naar begrip wil luisteren, en alleen maar steeds weer het woord “koliek” in de mond neemt.
Tegen de moeder die zo hard wil schreeuwen als ze maar kan, want als er nog iemand zegt dat hij een cluster voeding heeft en dat het binnen vierentwintig uur over is, of dat hij koliek heeft en dat een pauze van twee uur om te schreeuwen betekent dat hij geen pijn heeft. Op de baby die zo hard schreeuwt dat hij leert lopen.
Voor de ouders die het licht aan het eind van de tunnel zien, omdat hun baby niet meer op zijn kamer mag slapen.
Op het eerste dutje dat hij doet buiten je armen. Op de eerste keer dat hij zijn ogen opent nadat je hem neerlegt en hij weer gaat slapen. Op de kleine overwinningen.
Telkens als uw kind voor 4 uur gaat slapen of weer gaat slapen na minder dan 5 uur wakker te zijn geweest. Of tot de eerste nacht dat ze anderhalf uur voeden en weer gaan slapen zonder te gillen!
Op de enorme voldoening die je haalt uit het laten slapen van je echtgenoot, terwijl je je ook jaloers voelt dat jij het niet was en maandenlang niet zult zijn.
Op de nachten dat hij bij papa in slaap valt, zodat jij twee uur op je buik kunt slapen, wat je al wilde doen sinds je zwanger bent. Ik begrijp het. Ik ben er geweest. En ik weet dat het een hel is.
Dingen om je baby te helpen:
1. Nutramigen Baby Formula.
Als uw baby, net als de mijne, allergisch is voor letterlijk alles, dan raad ik u ten zeerste aan om ze te proberen met Nutramigen Baby Formula. Op de fles staat niet precies
wat het is, maar de twee voornaamste ingrediënten zijn vaste maïssiroop en plantaardige olie. Het wordt ook gedeeltelijk verteerd. YUMMMM!
Binnen 48 uur na het gebruik van deze beste babyvoeding stopte het schreeuwen helemaal. Binnen 2 weken begon hij vrijwillig dutjes te doen na ongeveer een uur wakker te zijn geweest. Het was een levensredder! Wat ik zou doen als ik jou was, is de formule minstens een week proberen, en in die tijd kolven. Als het uw baby geneest zoals het bij ons deed, kunt u het gewoon laten staan, of u kunt het eliminatiedieet proberen en doorgaan met borstvoeding geven.
We hebben hem de formule gegeven en daar zijn we zo blij om.
2. Probeer het eliminatiedieet.
Je kunt hier veel medische artikelen over vinden, maar dit is de essentie. Soms heeft de maag van een baby het moeilijk om moeilijk verteerbare dingen te verteren. Bijvoorbeeld, koemelk. Begin daarmee en probeer dan cafeïne te schrappen.
Ik was hier eerst erg sceptisch over omdat mijn baby geen ernstige symptomen had. Geen uitslag, overgeven of iets dergelijks. Aan de buitenkant was mijn baby perfect, kwam aan en zag er goed uit.
Maar na anderhalve week geen melk meer, stopte het ontroostbare schreeuwen. Hij kon geholpen worden om te kalmeren zonder borst en soms zelfs zonder mama. Probeer dit eens, want wie weet, is het je gouden ticket om hier weg te komen.
3. Colief.
Als uw baby gevoelig is voor zuivel, kan Coliefde melk wat afbreken en het ongemak verlichten. Geweldig om je baby te helpen als je op eliminatiedieet bent gegaan en op een dag vergeten bent op een etiket te kijken.
4. Een wiegje kopen.
Wipstoeltjes zijn het enige ding met een helling dat veilig geacht wordt, zelfs door de angsthaters. Je kunt ze voor dertig dollar of minder krijgen in een consignatiewinkel. We leggen er meestal een donzig dekentje overheen, zodat het wat zachter is en het een uitstekende achtergrond vormt voor foto’s!
5. Gasdruppels.
Deze kunnen je baby helpen winden te laten, wat een probleem kan zijn. (Simethicone is de generieke naam en is veel goedkoper dan merkdruppels. Als u mijn mening wilt weten, probeer dan eerst Mylicon Gas Drops . Het smaakt beter en heeft een betere druppelaar. Als het helpt, neem dan het goedkope spul en gebruik de dure druppelaar).
6. Gripe Water.
Gripe Water is vergelijkbaar met een gasdruppel. Probeer ze allebei uit en kijk welke beter werkt voor uw baby.
Voor de ouders in de put der wanhoop, van de mama die het heeft meegemaakt maar vannacht 10 uur
heeft geslapen. Je kunt dit, je kunt het, je baby zal het altijd waard zijn.