De essentie van goed ouderschap wordt veel gezocht en zelden ontdekt.
Misschien komt het omdat het geheim van geweldig ouderschap niet zozeer verborgen is, als wel moeilijk te aanvaarden.
Om dit te verklaren, moeten we helemaal aan het einde beginnen. En het einde is gewoon dit: Wat voor kind wil je opvoeden?
Een kind met karakter
Oké, dus veel van de tijd was ik gewoon aan het bidden dat mijn kinderen nog een dag zouden leven! Mijn doelen waren niet bijzonder ambitieus.
Maar het echte doel, de heilige graal, het toppunt van succes dat voortvloeit uit een echt goede ouder zijn, is een kind op te voeden met een sterk karakter.
We willen zo veel dingen voor onze kinderen. We willen goede cijfers, goede vrienden, goede scholen, goede vakanties, goede boeken en goede ervaringen. We willen dat ze goed geïnformeerd, succesvol, getalenteerd en veelzijdig zijn.
We willen dat ze sociaal vaardig en burgerzinig zijn.
De basis van al die goede dingen is karakter. Het zijn eigenschappen als geduld, doorzettingsvermogen, eerlijkheid, nederigheid, zelfdiscipline, doelgerichtheid, vriendelijkheid, mededogen en vrijgevigheid. Het is een consistente houding in moeilijke tijden en in goede tijden. Het is een geloof dat alles goed zal komen, en een vastberadenheid om het zo te maken.
Uit karakter komt succes. Mensen met karakter hebben nooit gebrek aan vertrouwen of ambitie. Als kennis vereist is, verwerven zij die, als werk vereist is, doen zij dat, als geduld belangrijk is, houden zij vol en zetten door.
Een persoon met karakter is altijd “succesvol”. Dit komt omdat zij succes definiëren op basis van Goddelijke en ethische principes. De integriteit van hun karakter vereist dat zij succes behalen zoals zij dat gedefinieerd hebben in hun persoonlijke morele kader.
Wat heeft dit te maken met een goede ouder zijn? Wat voor ouder ontwikkelt een kind met karakter?
Het is niet wat we zeggen of onderwijzen, maar wie we zijn
Karakter wordt bij onze kinderen maar op één manier ontwikkeld. Dat is door het te modelleren.
Daarom is goed ouderschap eigenlijk heel moeilijk. Je kunt niet doen alsof je bent wie je bent en je kunt niet langer dan een paar minuten model staan voor een goed karakter als je het niet hebt.
Als kinderen maar zouden doen wat we zeggen en negeren wat we doen. Het zou het ouderschap een stuk gemakkelijker maken als we onze kinderen konden zeggen geen slechte taal te gebruiken, of geduld te hebben met hun kleine zusje, en van hen verwachten dat ze niet luisteren naar de woorden die uit onze mond komen als we zelf driftbuien hebben.
De hypocrisie die schuilt in het verschil tussen wat ouders doen en wat ouders zeggen is de belangrijkste oorzaak van wantrouwen tussen tieners en ouders.
Als ik wil dat mijn kind discipline leert, moet het zien dat ik elke dag om dezelfde tijd opsta en me aan een taak houd tot die af is, zelfs als ik uitgeput ben.
Als ik wil dat ze kennis en onderwijs waarderen, moeten ze zien dat ik veel vragen stel, boeken lees en blij ben met wat ik geleerd heb en dat met hen delen.
Als ik wil dat ze goed presteren in de band of bij basketbal, moeten ze mij zien oefenen op mijn eigen werk en hobby’s, altijd verbeteringen aanbrengen, altijd beter worden.
Als ik wil dat zij vergevingsgezind en niet-kritisch zijn, kan ik zeker geen wrok koesteren en met een brok op mijn schouder rondlopen.
De moeilijke waarheid is dat kinderen zelden leren van wat ze ons horen zeggen. Ze leren altijd van wat ze ons zien doen. Zeker, ze hebben af en toe wat instructie nodig, maar alle belangrijke dingen krijgen ze door te kijken.
Je begrijpt nu waarschijnlijk waarom ik zei dat ouderschap moeilijker is dan het lijkt. Het wordt duidelijk dat ouderschap niet eenvoudig is:
- Weten wat je moet doen en zeggen
- Kinderen de middelen en de omgeving geven om succesvol te zijn
- Het opstellen van een levensplan voor het kind om haar bloot te stellen aan de juiste mensen, plaatsen en ervaringen
- Wonen op de juiste plaats en de juiste spullen kopen
Dat zijn allemaal goede dingen. Maar het moeilijkste deel is om iemand te zijn die je kind wil nadoen.
Persoon-zijn Niet ouder-zijn
Of je jezelf nu wel of niet als succesvol beschouwt op relationeel, materieel of anderszins, je hebt de capaciteit om een persoon te zijn die het waard is te worden nagevolgd. Dat doe je door je eigen karaktersterkte te ontwikkelen.
Als je je op bepaalde belangrijke gebieden een mislukkeling voelt, is dat eigenlijk niet zo erg. Waarom, omdat iedereen faalt, meestal herhaaldelijk, en een van de belangrijkste karaktereigenschappen is hoe je daarmee omgaat.
Als je faalt, erken je dat je gefaald hebt, stel je een plan op om de volgende keer te slagen, en werk je aan je plan. Terwijl je dit doet, ben je bezig met de belangrijkste karaktervorming van allemaal. In feite behoren de vaardigheden die nodig zijn om weer op te staan als je valt, tot de beste karaktereigenschappen om je kind voor te houden.
Je kunt je overweldigd voelen door zwakte of verslavingen of destructieve neigingen. Dat is niet erg. Die dingen zullen niet van de ene op de andere dag veranderen. Het veranderingsproces vormgeven, je kinderen laten zien hoe ze de strijd moeten aangaan – dat is het verborgen geschenk in die zwakheden.
Geweldige ouders worden gemaakt, niet geboren. Ze zijn gesmeed door vuur. Sommige moeders beginnen misschien met een sterkere basis, maar ze moeten allemaal verfijnd worden. Kinderen zijn de perfecte uitvinding om te laten zien wat er gerepareerd moet worden.
Hoe zit het met de liefde?
Ik heb jaren geleden een boek gelezen genaamd, Hoe hou je echt van je kind. Ik vond het transformerend. Het uitgangspunt was dat de meeste ouders echt heel veel van hun kinderen houden, maar dat niet altijd op de juiste manier laten blijken. Het boek biedt een aantal praktische manieren om gewoonten van liefde te ontwikkelen.
Ik vroeg me tijdens het lezen af of het waar is dat ouders automatisch van hun kinderen houden? Laten we eerlijk zijn, mijn eigenlijke vraag was persoonlijk: Hou ik echt, echt van mijn kinderen op een onzelfzuchtige, onvoorwaardelijke manier? Las ik het boek om technieken te leren waarmee ik kon laten zien dat ik volledig van hen hield, of ik dat nu werkelijk deed of niet?
Ook dit is een kwestie van karakter. Kan ik ervoor kiezen om van mijn kinderen te houden op die dagen dat het echt moeilijk is? Kan ik het doen als ik zelf uitgeput, ziek, eenzaam of depressief ben?
Zie het onder ogen, liefde is meer dan gevoel. Het is een beslissing en een verbintenis. Het is een verantwoordelijkheid.
De kinderen zijn van mij. In voor- en tegenspoed, ik moet van ze houden. Die liefde is gebaseerd op mijn karakter en wordt groter naarmate mijn innerlijke krachten groeien.
Liefde is onbaatzuchtigheid, opoffering en geven voor de lange termijn. Of je het leuk vindt of niet, willen zijn die dingen is niet hetzelfde als werkelijk zijn die dingen.
Liefde is een deel van karakter. Misschien is het de som van karakter. Als je er niet van overtuigd bent dat een goed ouderschap geworteld is in een goed karakter, zul je misschien aanvaarden dat het hart van een waardige ouder allereerst een hart van liefde is.
De liefde van een vader of moeder voor hun kind is voor een deel instinctief en biologisch. Maar echte, volhardende, blijvende, demonstratieve liefde vloeit voort uit karaktereigenschappen die een leven lang inspanning vergen om te ontwikkelen.
Een geweldige ouder zijn begint met een geweldige jij zijn
Als de essentie van een grootse ouder een groots persoon is, wat is dan het proces om die karaktervolle persoon te worden die je moet zijn?
Ik ben een christen en ik geloof dat er doelen en waarden zijn ontworpen in de werking van het universum. Hoe meer mijn leven in overeenstemming is met die principes, hoe meer karakter ik heb en hoe succesvoller ik zal zijn.
Of je nu wel of niet gelooft dat waarden en karakter uiteindelijk van een schepper afkomstig zijn, je hebt wel een manier om te bepalen welke waarden voor jou het belangrijkst zijn. Als je erover nadenkt, laat me dan een proces voor karakterontwikkeling voorstellen:
- Beoordeel je karakter zoals het nu is. Welke eigenschappen heb jij die je je kind graag zou willen laten hebben? Aan welke karaktereigenschappen ontbreekt het helaas en u zou teleurgesteld zijn als uw kind met dezelfde gebreken zou eindigen?
- Nadat u de gebieden voor groei hebt geïdentificeerd, zet u karaktervorming bovenaan uw prioriteitenlijst. Het moet verder gaan dan het lezen van een artikel en mijmeren, en overgaan tot engagement en actie.
- Bespreek die gebieden met familie en vrienden. Het is goed om te treuren, maar laat het daar niet bij. Vertel mensen wie je wilt zijn en hoe je je wilt ontwikkelen.
- Zoek een manier om je vooruitgang te beoordelen en te meten. Dagboek. Maak een maandelijks statusrapport om aan uw echtgenoot te geven.
- Besteed mindshare aan deze doelen. Lees erover, praat erover, doe het. Oefen geduld. Oefen om op tijd naar bed te gaan. Oefen eerlijkheid als het niet uitkomt. Gebruik vervolgens uw meetproces om de resultaten vast te leggen.
- Vier je overwinningen van karakter zoals je een promotie of een grote overwinning op het werk zou vieren. Groei in karakter is echt, het is zinvol en het is het waard om erkend en gewaardeerd te worden.
Last but not least: betrek uw kind erbij. Een kind leert wat een goed karakter is door naar u te kijken en u te imiteren.
Maar wat nog belangrijker is, het kind zal leren hoe het zelf karakter kan ontwikkelen door te kijken hoe jij je eigen karakter ontwikkelt.